گل به گل کارمندی!

در فرهنگ اجتماعی جنوب ایران,”گل به گل کردن”به عملی گفته میشود که فردی ,دختر یک خانواده را به همسری اختیار کند و متقابلا,پسر خانواده عروس,خواهر این فرد را به همسری اختیار کند,گل به گل بدین معناست که یگ گل را داده ایم و گلی را بجای آن ستانده ایم که گاهی جوانان به شوخی و طنز,گاو به گاو هم میگویند!. در مناطقی که فرهنگ قومی و قبیله ای حاکم است, این رفتار را بدشگون و بد یمن میپندارند و معمولا از این نوع ازدواجها کمتر صورت می پذیرد زیرا معتقدند که بعد از وصلت دوم,حادثه ای ناگوار در پیش است!اگرچه مدتی است کراهت موضوع کمرنگ شده لیکن ,اصطلاح گل به گل کردن در افواه عمومی,همچنان پررنگ است.
چندسالی است بحران اشتغال دامن ایران را فراگرفته است و درصد بالای از جوانان تحصیل کرده بیکارند و یا به شغلی ,نامتناسب با تخصص و شان خود اشتغال دارند.تصویب قانون در چندسال پیش و الزام دولت مبنی بر عدم استخدام دائمی در سازمانهای دولتی , مبتنی بر چابک سازی دولت,بر بحران بیکاری افزود.فارغ از اینکه بیکاری جوانان یک کشور,چقدر میتواند در رشد اقتصادی یک کشور تاثیر داشته باشد باید به تبعات روانی و اجتماعی این بیکاری نیز, توجهی وافر داشت.خوشبختانه جوانان این مرز و بوم با شناخت از شرایط فعلی کشور, میزان توقعات خود را(علیرغم لیاقتشان)پایین آورده و در این راستا به دولت فشاری وارد نمیکنند لذا اگر تاریخچه سایر کشورها را بخوانید متوجه خواهید شد که چه جوانان محجوب و خویشتنداری را در ایران خود داریم(اشاره به تشکیل ارتش بیکاران در شرایط مشابهی غرب!)

علیرغم تاکید قانون بر عدم بکارگیری کارمن دجدید,بدون آزمون استخدامی,گاهی مدیران بعضی از ادارات,دست از زیاده خواهی های خود بر نداشته و از حیا و خویشتنداری جوانان تحصیلکرده,سو استفاده میکنند.با توجه به نیاز ادارات و گاها,بازنشسته شدن نیروهای قدیمی,بعضی از مسئولین ادارات,نسبت به مصوبه قانونی؛بی تفاوت بوده و اقدام به استخدام یا بکارگیری فرزندان؛برادر زادگان یا خواهرزادگان و یا باجناق زادگان خویش میکنند,از آنجا که چندسالی است بخشنامه ای مبتنی بر عدم بکارگیری اقوام و خویشان در ادارت صادر شده است,مدیران قانونگریز,جهت دور زدن قانون ,به ترفندی جدید دست یافته اند که نام ان را میشود گل به گل استخدامی نهاد!
شیوه ی جدیدی که این گونه مدیران برای دورزدن قانون وافکارعمومی بکار می گیرند این است که با مدیران مشابه خود در شهرستانهای مجاور,زد و بند کرده و اقوام خود را در شهرستانهای مجاور استخدام میکنند و نیروهای معرفی شده توسط آن مدیران را درشهرستان خودشان بکار میگیرند تا مبادا,نام خانوادگی آنها ,موجب شناسایی کارمند جدیدالاستخدام شود که با فلان مدیر ,ارتباط خویشاوندی داشته است! و با این ترفند,اقوام هر دو طرف ماجرا,شاغل شده و برای افکار عمومی شهرستان نیز قابل شناسایی نمی باشند و در جواب معدود پرسندگان نیز میگویند فرد مذکور ,معرفی شده اداره کل در استان است!، یا اینکه تحت عناوینی چون”امریه” که بارابطه ی ویژه برای نزدیکان خود دست وپا میکنند افراد مورد نظررا به مسؤولان تحت امرخود درشهرستانهای مجاورتحمیل می کنند وبعدهم دستوربکارگیریش راصادرمی نمایند!
این رفتار جدید التاسیس,به هیچ وجه در شان نظام جمهوری اسلامی نمی باشد و نوعی بی حرمتی به خیل عظیم جوانان تحصیل کرده ای می باشد که علیرغم لیاقتشان؛با بیکاری دست و پنجه نرم میکنند و از این رهگذر ,هزاران مشکلات روحی و روانی پیدا کرده اند.لذا باید مجلس محترم و ادارات کل در استانها,سریعا واحدی را برای پیگیری و جلوگیری از این امر اختصاص دهند و تا دیر نشده موجب نگهداشت اعتماد جوانان به دولت و نظام شوند زیرا بی اعتمادی جوانان یک مرز و بوم به نظام سیاسی شان ,بدترین اتفاقی میتواند باشد که برای یک سیستم سیاسی روی دهد..