متأسفانه رویه ائی که همواره در برخورد دولتها با برخی استانهای سابقا” کم برخوردار متداول بوده، درباره هرمزگان هنوز هم حاکم است و نگاه دولتمردان در انتخاب مدیران هرمزگان، همواره تبعیض آمیز و بدبینانه بوده است. به حکم حجب و حیای بعضا افراطی مردمان این مرز و بوم، عموما” دولتها از صدر تا ذیل شان در استفاده از نیروهای توانمند هرمزگان برای مدیریتهای عالی کشور و حتی مناصب مدیریتی استان، خست عجیبی به خرج می دهند.

مردم هرمزگان به جز در یک مورد، آنهم بحث الحاق بخشی از غرب استان به فارس، هرگز در رسیدن به خواستهای بحقشان، به دنبال اجتماعات اعتراضی برای فشار بر دولتها نبوده اند. هرگز در ادارات، سازمانها، شرکتها و صنایعی که حتی از مدیریت کل تا رده های پائین آن از خارج استان هم آمده اند، به دنبال تضعیف مدیریت از طریق لابی گری، کم کاری و ایجاد تشنج نبوده اند. در مقابل این کم لطفی ها، اکثر قریب به اتفاق بومیانی هم که در مناصبی بکارگیری شده اند، همیشه جزو بهترین ها بوده اند.

ظلم مضاعفی که از ناحیه انتصاب اکثر مدیران غیر بومی بر گرده مردم و استان تحمیل گردیده، یکی آوردن اتوبوسی مجموعه همکاران و موضوع دیگر، استفاده از فرصتهای استخدامی استان در جهت جذب اقوام و نزدیکان مدیر و آوردن آنان به استان بوده است. اگر یک سازمان و یا نهاد نظارتی، راجع به روند جذب نیرو در این سی و پنج ساله پس از انقلاب بررسی جامعی انجام دهد به سهولت به این مهم میرسد که اکثر مدیرانی که از خارج استان آمده اند، در دوره مدیریت خود از سهمیه استخدام این استان برای جذب تعدادی نیرو از شهر و منطقه خود استفاده کرده اند.

البته آنچه که مربوط به گذشته بوده که دیگر قابل جبران نیست و ذکر آن، تنها مزید یادآوری تصمیم گیران و متولیان امر می باشد. از عدم بهره مندی دولت از ظرفیت نیروهای توانمند هرمزگان در مناصب عالی مدیریت کشور و حتی در رده استانداری هم که بگذریم لیکن منبعد چنانچه راجع به بهره مندی از فرصتهای شغلی استان هم همانند گذشته بر نیروی ماندگار و حتی ساکنین استان ظلم روا داشته شود، دیگر نه شایسته مردم صبور منطقه بوده و نه اینکه برای مراجع متولی استان و حتی افکار عمومی قابل گذشت خواهد بود.

امید است که استاندار محترم و نیز مراجع نظارتی استان ترتیبی اتخاذ فرمایند تا منبعد از وقوع چنین مظالمی جلوگیری گردد. در این راستا لازم است در خصوص صنایع و شرکتهای صنعتی، تجاری و خدماتی و نیز شرکتهای پیمانکاری بزرگ که طبیعتا” ظرفیت جذب بیشتری دارند، توجه بیشتری مبذول گردد تا انشاءالله در دولت تدبیر و امید، شاهد واگذاری فرصتهای شغلی به افراد ماندگار و ساکن استان باشیم.

بعنوان مثال، این ظلم بزرگیست که یک شرکت بزرگ نیمه دولتی که بالغ بر بیست سال در استان فعالیت می کند، طی این بیست سال تنها یک نیروی کارشناس بومی، آنهم تنها برای مدت دو سال جذب و سپس اخراج نماید که همین فرد هم به دلیل اعتراضش و گزارش موضوع به نمایندگان محترم استان در مجلس، با لجاجت مدیران مزبور مواجه و با گذشت بیش از هشت ماه از اخراجش، مطالبات قانونی وی نیز پرداخت نشود و جالبتر اینکه، مدیران شرکت با جسارت تمام و با تمسخر بگویند برو و حقت را از نمایندگانت مطالبه کن.