قشم پس از هفت‌سال خشک‌سالی به سفره‌های زیرزمینی آب دست خواهد یافت

نوستر ‌داموس پیش‌بینی کرده است که جزیره‌ی قشم یک دوره‌ی کوتاه‌مدت بی‌آبی شدید را تجربه خواهد کرد که موجب اعتراض مردم لافت خواهد شد.

نوستر داموس گفته است: پس از فروش زمین‌های گدار، دینگومارو دلگیر شده و راه‌های زیرزمینی آب را به روی مردم قشم می‌بندد.

نوستر ‌داموس زمان این واقعه را در حدود سال‌های ۱۴۰۰ پیش‌بینی کرده است.

 وی در جایی از کتابش آورده است: با گذشتن از سنه‌ی ۱۴۰۰ دینگومارو مجدداً راه آب را باز خواهد کرد و جزیره‌ی قشم یک دوره‌ی پر آبی و نعمت را تجربه خواهد کرد به طوری که مردم کوزه‌ها و لیوان‌ها و مشک‌های خود را از خیابان‌ها و سر کوچه پر از آب خواهند کرد.

در پی اعتراض مردم قشم، طولا و مخصوصاً مردم لافت این بندر تاریخی، به نبود آب، خبرنگار صدف در تحقیقی گسترده به کاوش علل و اسباب بی‌آبی در جزیره‌ی عجایب هفت‌گانه پرداخت؛ خبرنگار ما هیچ مستند علمی و یا توجیهی منطقی برای محروم کردن یک ملت از آب، پیدا نکرد و با توجه به شناختی که از مسئولین قشم دارد، همه‌ی آن‌ها طبق خبرها و مستندات و گفته‌های خودشان، آماده‌ی خدمت‌رسانی به مردم شریف و نجیب جزیره‌ی قشم هستند؛ در چنین شرایطی که سال‌ها از این شیوه خدمت‌رسانی می‌گذرد بعید به نظر می‌رسد مسئولین در رساندن آب به روستاها و شهرهای جزیره دریغ کرده باشند. این شد که خبرنگار صدف دست به کاوش‌های باستانی زد تا علت‌های تاریخی و یا احتمالاً فرهنگی نبود آب را کشف کند.

در یکی از این کاوش‌های باستانی که در غارهای خربس(خوربس) اتفاق افتاد، به آثاری از عهد عتیق (و سایر عهدها) و حتی کتاب پیشگویی‌های نوستر ‌داموس  در بخش‌های بکر و دست‌نخورده‌ی غار دست یافت.

این کتاب‌ها در جرز دیوار غار مدفون شده بود؛ واقعیت از این قرار است که برگ نازک و کاهی یکی از کتاب‌ها که کاملا به رنگ دیوارک‌های گلی بوده، ابتدا در چشم خبرنگار صدف پدیدار شد. جالب این‌جاست که نوستر ‌داموس در کتابش راجع به آینده‌ی قشم پیش‌بینی‌هایی کرده است که خبرنگار صدف توانست جملات رمزی نوستر ‌داموس را آشکار کند. اگرچه ‌داموس هیچ اشاره‌ای به نام قشم نکرده است و تنها موقعیت و یک منطقه جغرافیایی را در پهنه‌ی وسیع جهان ترسیم کرده است، با توجه به قرائن و شواهد می‌توان دست یافت که منظور نوستر ‌داموس از این توصیفات احتمالاً جزیره‌ی زیبای قشم بوده است.

نوستر ‌داموس ابتدا از شخصی به نام دینگومارو اسم می‌برد و نوشته است: پس از این‌که گدار به فروش رفت و زمین‌ها همه به یغما رفتند، دینگومارو دلگیر و گوشه‌نشین شد؛ ‌داموس در این قسمت شرح حال مفصلی از زندگی و تنهایی‌های دینگومارو نوشته است که در تنهایی خودش غصه می‌خورد و بر گدار از دست‌رفته و بیابان‌های فروخته‌شده و زمین‌های حراج‌شده با حسرت می‌نگرد… تا این‌که یک‌روز دینگومارو تصمیم می‌گیرد به سفره‌های آبی زیرزمینی دست یابد و راه بالا آمدن آب را به روی مردم ببندد. نوستر ‌داموس این واقعه را در سالی نزدیک به سنه‌ی یک‌هزار و چهار صد پیش‌بینی کرده است.

داموس هیچ اشاره‌ای به قشم نکرده اما پیش‌بینی کرده که در این روزگار(نزدیکی‌های سال ۱۴۰۰) انسان‌هایی پدیدار می‌شوند که جز در سرقت از بیت‌المال در هیچ کاری تخصص ندارند. به گفته‌ی داموس در این سال عشق همه‌ی ارباب و رعیت و کارگزار، همه می‌شود زمین… به قول شاعر: همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم… نوستر داموس این «تو» را در این شعر، زمین معنا کرده است.

و می‌گوید: دوره‌ای بر این سرزمین می‌گذرد که از صبح تا شام، ذکرها همه این است که به چه حیلتی و چه نیرنگی زمین به کف آورند و سه فصل که بر آن گذشت، به گزاف بفروشند و باز بخرند(یا از ارباب حق‌الزحمت بگیرند به کرّات) و باز بفروشند، و دوباره بستانند و دگربار…الی آخر.