سروش رفیعی و دوراهی تمکین و طغیان نسل جوان مقابل قانون

با فرارسیدن روزهای نقل و انتقالات میان فصل در فوتبال ایران، بار دیگر بحث و جدل بین باشگاه ها و در محافل فوتبالی کشور بر سر تصاحب سربازهای میلیاردی فوتبالیست بالا گرفته است و این بار رقابت دو مدعی عنوان قهرمانی برای پیروز شدن در پنجره زمستانی، به مسایلی بیرون زمین فوتبال کشیده است.

به گزارش تابناک ورزشی، طبق اعلام رئیس سازمان تربیت بدنی ستاد کل نیروهای مسلح درحال حاضر۴۳۰ ورزشکار در تیم‌های مختلف نظامی در رشته های ورزشی حرفه ای از جمله فوتبال، بسکتبال، والیبال و … در حال گذران خدمت سربازی خود هستند و طبق قوانینی که حالا دعوا بر سر اعمال آن بالا گرفته، چند باشگاه خاص نظامی از توانایی و خدمات این دسته از سربازان ویژه بهره برداری می کنند.

پیش از این باشگاه های نظیر فجرسپاه، ابومسلم، پاس ، انتظام، نیروی زمینی، ملوان نیروی دریایی و… نام های آشنایی بودند که به دور ازجنجال کنونی از این سربازان ورزشکار بطور تقریبا رایگان استفاده می کردند اما با ورود تیم قدیمی و ریشه دار تراکتورسازی تبریز به جمع تیم های نظامی(!) که بواسطه خرید این تیم توسط یکی ازنهادهای سپاه به وقوع پیوست، کورس رقابت بر سر جذب سربازهای مشهور فوتبالیست بالا گرفت و این موج بعد از ماجرای موسوم به «کارت های پایان خدمت جعلی ستاره ها» شدت پیدا کرد.

در این سونامی بزرگ که حدود ۱۰۰ بازیکن سرشناس در فوتبال ایران را با خود درگیر کرد، برخلاف عنوان فریبنده اش، هیچ جعل کارت پایان خدت یا معافیت صورت نگرفت بلکه به اذعان مسولان وقت نظام وظیفه کشور، کارت ها توسط باندی فاسد درون نیروهای مسلح صادر شد و در واقع کارت های کاملا واقعی براساس اسناد نادرست از طریق مراجع قانونی این کار صادر شد.

در ادامه اما به رغم جنجال اولیه و اعتراف های تلخ مقامات به وجود دست های آلوده که با دریافت صدها میلیون تومان از ستاره های متمول برای آنها کارت پایان خدمت صادرکرده بود، جامعه شاهد صدور احکام گسترده محرومیت برای فریب خوردگان ورزشکار بود ولی هیچگاه به افکارعمومی گفته نشد که با جریان خاطی و سودجو در درون نیروهای مسلح چه برخوردی صورت گرفت و حتی نام و نشانی از سردسته های این باند در اختیار رسانه ها قرار نگرفت.

آن فوتبالیست های مطرح هم که مال باخته نیز محسوب می شدند، بعد از یک دوره اخبار دلهره آور مبنی بر صدور احکام حبس و حتی شلاق، در نهایت به تیم های نظامی سپرده شدند تا با پوشیدن لباس مقدس، دوسال فوتبال بازی کنند و دین شان را به کشور ادا نمایند!

مطبوعات ایران هم بواسطه حجم ویران کننده سوژه های ناب خبری، که تقریبا هیچ روزی را بدون خبر و تیتر نمی گذارند، این ماجرا را فراموش کرده و به صندوقچه دهها پرونده ناتمام و مبهم دیگر سپردند. 

چندی بعد نیز دبیرکل وقت فدراسیون فوتبال از ارائه طرحی توسط هیات رئیسه این فدراسیون به دستگاه ورزش جهت تصویب در هیات دولت خبر داد که براساس آن بازیکنان سرباز می توانند دو سال خدمت خود را علاوه بر تیم های نظامی، در سایر تیم های لیگ برتری نیز بگذرانند. طرحی که فقط در حد حرف ماند و هیچگاه منافع تیم های سازنده این ستاره ها توسط مقامات نظامی به رسمیت شناخته نشد. 

و اما امروز و پیش از تعطیلات نیم فصل، وقوع یک اتفاق بسیارعجیب در جریان آخرین دیدار نیمه نهایی جام حذفی برای یکی ازهمان سربازهای محروم باعث شد تا حساسیت افکارعمومی و رسانه ها به اوج خود برسد. سروش رفیعی ستاره ملی پوش تیم نظامی تراکتورسازی که تصور می کرد آخرین بازی اش را با پیراهن این تیم پشت سر می گذارد ، دقایقی بعد از سوت پایان مسابقه پیروزمندانه مقابل ذوب آهن که با تلاش او میسر شد، وسط چمن ورزشگاه فولادشهراصفهان توسط مدیرعامل تیم یعنی سردار مصطفی آجورلو در جریان نامه ای قرار گرفت که بر اضافه خدمت شش ماهه او دلالت دارد!!

موج اولیه خبر، چنان سنگین و شوکه کننده بود که برای هضم آن باید ساعاتی می گذشت؛ چه جوانی مستعد و به واقع بی حاشیه و پاک ، که دو سال از بهترین سنوات عمرخود را در اختیار سیستم نظام وظیفه قرارداده بود، و حالا قاعدتا برای آینده اش نقشه ها و برنامه های زیادی درسر داشت، قربانی جریانی می شود که با هر قصد و نیتی تا روز آخر دوره خدمت ضرورت چنین حکمی را به او ابلاغ نکرده بود و در تمام طول دوسال گذشته با وعده بخشش جزای خطایی که دیگران هم در ارتکاب آن شریک بودند- و چه بسا نقش پررنگ تری داشتند- از تکنیک ناب او بهره ها برد.

اگر دلیل جریمه و اضافه خدمت سروش، همان ماجرای دو سه سال پیش است چرا امروز اعلام می شود و اگر حین دوره سربازی در تراکتورسازی مرتکب خطایی شده، آن خبط چه بوده است؟ و از اساس چرا حق او برای آگاهی از حکم نادیده گرفته شده؟

سروش بخاطر همان ماجرای کارت ها، مدتها حضور در اردوهای تیم ملی را به رغم دعوت ازسوی کارلوس کی روش از دست داد وهمان موقع به اندازه کافی جریمه و تادیب شد. اما این رفتار آخر با یک سرمایه ملی چه پیام هایی به همراه دارد و چه عواقبی در فوتبال ایران با خود خواهد آورد؟

همانطور که افکارعمومی و علاقمندان فوتبال می دانند، چند چهره سرشناس دیگر که پیشاپیش آنها مهرداد پولادی ستاره تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ ایستاده، به جای تن دادن به قانون و پذیرش تبعات اشتباه خود، از بازگشت به کشور امتناع کردند و بجای اعتماد به سیستم مدیریت نظام وظیفه و وعده هایی که توسط مقامات از طریق تریبون های رسمی مبنی بر بخشش مشروط خطای او مطرح شده بود، به وطن پشت کردند و بیرون مرزها به فوتبال خود ادامه دادند.

نخستین پیامد رفتاری که امروز با سروش رفیعی شد، تضغیف روحیه اعتماد در بخش عمده ای از جامعه جوان کشور است که این روزها و سالها با معضلات متعدد بیکاری، ازدواج، مسکن و آینده دست و پنجه نرم می کند. برای این طبقه دانستن عاقبت سروش بسیارمهم و تصمیم ساز خواهد بود.

او که تا امروز با احترام به حقوق شهروندی، مقابل قانون سرخم کرد و بر سر دوراهی یاغی گری و تمکین، راه دوم را برگزید و وظیفه اش را تمام و کمال به انجام رساند، براساس همان حقوق شهروندی که رییس جمهور مملکت این روزها فریادش می زند، حق دارد برای ادامه مسیر زندگی حرفه ای و شخصی اش آزادانه تصمیم بگیرد و قراردادن هرگونه مانع ناگهانی، حتی اگر با نقشه واهداف مشخص نبوده باشد، باعث ایجاد شبهات جدی خواهد شد که زدودن آن از ذهن مخاطب عام ، چندان آسان نخواهد بود.

طی هفته گذشته و دراقدامی بحث برانگیز، دو ستاره جوان و شاخص تیم رقیب تراکتورسازی یعنی پرسپولیس، ازجمع بازیکنان محبوب ترین تیم فوتبال کشور(طبق آمار نظرسنجی ها) جدا شدند و در میانه راه لیگ ، از تیم صدرنشین به تیم دوم نقل مکان کردند تا خالق حرف و حدیث هایی درهدفمندبودن این تصمیم اختیاری در رسانه های رسمی جامعه منتشر شود. جالب اینکه سایرتیم های نظامی از جمله ملوان بندرانزلی که از لحاظ پیشینه نظامی گری بر تراکتوری ها برتری دارد و نیاز افزون تری برای جذب این دو احساس می کند اعلام کرد که از چندماه قبل برای دریافت این دو سرباز نامه رسمی زده و اقدام کرده بود اما… 

همه این نشانه ها، اخبار و واکنش ها توسط ذهن پرسشگر جامعه دنبال می شود و نتیجه هرچه هست ملاک رفتار بخشی از آیندگان ما خواهد بود؟ از قضا همان بخشی که قرار است

آینده را بسازد.