ساحل بست در منطقه آزاد قشم

ساحل یکی از منابع خدادادی است که تاثیرات بسزایی در حوزه نظامی ، اقتصادی ، فرهنگی ، محیط زیستی و حتی روحی و روانی افراد دارد . داشتن ساحل یکی از مزیت هایی است که برخی کشورها با استفاده از آن پیشرفت های زیادی را کسب کرده و اقتصاد خود را بر آن بنا نهاده اند .
دریانوردی ، صیادی و زندگی چند هزار ساله مردم در کرانه های خلیج فارس موید این حقیقت است که مردم بومی با شناخت ساحل و حفاظت از این موهبت الهی در مقابل استعمارگران این میراث گرانبها را پاسداری نموده و برای نسلهای آینده به ودیعه گذاشته اند.
ساحل دارای کارکرد های مختلفی است و با استفاده صحیح از آن می توان در حوزه گردشگری ، ورزش ، کشاورزی ، ترانزیت کالا و … توسعه پایدار را برای جوامع ایجاد کرد ، بر همین اساس قانون برای حفاظت از ساحل حریمی شصت متری را در نظر گرفته و هر نوع ساخت و ساز بدون مجوز خاص را در آن ممنوع کرده است.
مقوله استفاده از ساحل در شهر و جزیره قشم را می توان به قبل و بعد از استقرار منطقه آزاد تقسیم نمود به نحوی که تخریب و واگذاری ساحل پس از ایجاد منطقه آزاد امری عادی تلقی شده و دیگر امروز ساحل در شهر قشم بکلی دگر گون شده و هر نقطه در اختیار ارگان دولتی و غیر دولتی قرار گرفته و می توان گفت ساحل بروی مردم قشم بسته شده است .
منطقه آزاد قشم با پیشروی در دریا ، ساحل شمالی و شرقی شهر قشم را برای احداث خیابان از بین برده ، قسمتی از ساحل را به یک مجتمع تجاری واگذار کرده و حتی در بخش هایی بیش از نیاز احداث خیابان در دریا پیشروی کرده است. در چند روز اخیر بخشی از ساحل شمالی قشم برای توسعه اسکله شهید ذاکری فنس کشی  و از دسترس مردم خارج شده است . ساحل جنوبی نیز برای احداث چندین پروژه واگذار شده و تنها سهم مردم و گردشگران به ساحل صخره ای کمپ جنوبی و پارک زیتون محدود شده است.
نوار ساحل شهر درگهان نیز همچون شهر قشم دستخوش تخریب شده و ساحلبا نقض قانون برای احداث مجتمع های تجاری  فروخته شده ، در دیگر نقاط جزیره نیز ادامه روند واگذاری اراضی بکر ساحلی هر از چند گاهی موجب اعتراض ساحل نشینان می شود.
بر خلاف قشم ، در منطقه آزاد کیش علی رغم محدودیت اراضی ، ساحل فقط برای احداث اسکله استفاده شده و نوار ساحل آن برای استفاده عموم آزاد است ، که این موضوع نشان دهنده احترام به قوانین ، حفظ محیط طبیعی و استفاده بهینه از این منبع خدادادی است .
نداشتن برنامه تفصیلی و بلند مدت ، انتصاب مدیرانی از جغرافیای غیر دریایی ، تغییرات زود هنگام مدیران و بسیاری از مشکلات دیگر باعث شده تا مسئولین منطقه آزاد برنامه ای مشخص برای ساحل جزیره و اراضی مجاور آن نداشته و در هر دوره مدیریت به هر نحوی در آن دخل و تصرف انجام گیرد .
پایان سخن اینکه می توان با الگو گیری و استفاده بهینه از باقی مانده ساحل جزیره فرصتی برای سرمایه گذاری ، اشتغال زایی و توسعه پایدار برای ساکنان این جزیره محروم ایجاد نمود .